Stanisław Królicki

Wojsko i służby mundurowe

Stanisław Królicki to postać o niezwykle bogatym życiu. Urodził się 10 lutego 1893 roku w Kętach, a swoją życiową drogę zakończył 28 września 1939 roku w Modlinie. Był pułkownikiem kawalerii Wojska Polskiego, co stanowi znaczący element jego kariery wojskowej.

Jako uznany oficer, Królicki został odznaczony Orderem Virtuti Militari, co świadczy o jego odwadze i oddaniu w służbie dla ojczyzny. Jego życie i osiągnięcia pozostają inspirującym przykładem dla kolejnych pokoleń.

Życiorys

Stanisław Królicki przyszedł na świat w rodzinie Antoniego i Rozalii z Gajewskich. Po zakończeniu edukacji w Kętach, gdzie ukończył szkołę realną oraz seminarium nauczycielskie, podjął aktywność w Związku Strzeleckim, zaś w okresie przed wybuchem I wojny światowej przeszedł szkolenie w szkole podoficerskiej. Jego służba wojskowa rozpoczęła się w sierpniu 1914 roku i trwała do lipca 1917 roku, kiedy to był członkiem 1. Kompanii Kadrowej oraz 1 pułku ułanów Legionów Polskich.

W okresie od 5 lutego do 31 marca 1917 roku odbył kurs kawaleryjski dla oficerów przy 1 pułku ułanów, kończąc go z wynikiem dostatecznym oraz uzyskując stopień wachmistrza. Po kryzysie przysięgowym został internowany w obozie w Szczypiornie, a jako obywatel austriacki przeniesiony do obozu w Marmarosz Sziget, gdzie z kolei powołano go do armii austriackiej. W 1917 roku, po ukończeniu nauki w szkole oficerskiej, skierowany został na front włoski.

Od 11 listopada 1918 roku Stanisław Królicki służył w odrodzonym Wojsku Polskim w jednostkach 11 pułku ułanów, gdzie pełnił funkcję dowódcy szwadronu do czerwca 1927 roku. Dnia 31 lipca 1927 roku jego kariera wojskowa posunęła się dalej, gdy został przeniesiony do 19 pułku ułanów Wołyńskich w Ostrogu, również na stanowisko dowódcy szwadronu. 12 kwietnia 1927 roku awansował na majora, uzyskując 6. lokatę w korpusie oficerów kawalerii, by niedługo potem objąć stanowisko kwatermistrza pułku.

W lipcu 1929 roku Stanisław Królicki zajął miejsce zastępcy dowódcy 17 pułku ułanów w Lesznie, a w 1931 roku odbył kurs dla dowódców pułków kawalerii w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. Dnia 17 stycznia 1933 roku awansował na podpułkownika, zajmując 5. miejsce w korpusie oficerów kawalerii. W 1934 roku ukończył szkolenie dla dowódców pułków piechoty w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie. W lipcu 1937 roku objął dowództwo 1 pułku strzelców konnych w Garwolinie, a w marcu 1939 roku otrzymał awans na pułkownika.

W lipcu 1939 roku, na własną prośbę, został dowódcą 7 pułku strzelców konnych w Biedrusku, biorąc udział w kampanii wrześniowej jako część Wielkopolskiej Brygady Kawalerii. Niestety, 17 września 1939 roku, podczas walk na terenie Kampinosu, odniósł ciężkie rany. Po przewiezieniu do szpitala zmarł 28 września 1939 roku w Modlinie, gdzie później został pochowany.

W 1945 roku jego szczątki zostały ekshumowane i przeniesione na Cmentarz Wojskowy na Powązkach w Warszawie, w kwaterze C27-3-3.

Ordery i odznaczenia

Stanisław Królicki został uhonorowany wieloma odznaczeniami i medalami, które świadczą o jego odwadze i poświęceniu.

  • Krzyż Kawalerski Orderu Wojennego Virtuti Militari,
  • Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 161,
  • Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5103 (1922),
  • Krzyż Niepodległości (12 maja 1931),
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • Krzyż Walecznych (pięciokrotnie, po raz pierwszy 1921),
  • Złoty Krzyż Zasługi (16 marca 1934),
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
  • Srebrny Medal za Długoletnią Służbę,
  • Brązowy Medal za Długoletnią Służbę,
  • Odznaka „Za wierną służbę”,
  • Odznaka pułkowa 1 Pułku Strzelców Konnych,
  • Order Korony Rumunii (Rumunia),
  • Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa, 1929).

Wszystkie te wyróżnienia dokumentują jego niezwykłą karierę wojskową oraz zaangażowanie w obronę kraju.

Upamiętnienie

Imię Stanisława Królickiego jest trwale związane z pamięcią o jego dokonaniach. Szkoła Podstawowa w Izabelinie ma zaszczyt nosić jego imię, w miejscowości, gdzie w trakcie kampanii wrześniowej toczono zacięte boje przez 7 pułk strzelców konnych Wielkopolskich.

Nieopodal tej lokalizacji, jego dziedzictwo żyje również w Kętach, gdzie na cześć jego pamięci nazwano jedno z osiedli. Takie upamiętnienie świadczy o znaczeniu, jakie miał dla lokalnej społeczności.

Przypisy

  1. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 30.11.2019 r.]
  2. a b c d e f g h i j Płk Stanisław Królicki. audiovis.nac.gov.pl. [dostęp 05.12.2017 r.]
  3. a b c d e f g h i j Pułkownik Stanisław Królicki – patron Szkoły Podstawowej. izabelin.edu.pl. [dostęp 05.12.2017 r.]
  4. ŁukomskiŁ. G. ŁukomskiŁ., PolakP. B. PolakP., SuchcitzS. A. SuchcitzS., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 370.
  5. M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
  6. Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 67).
  7. Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 1836 z 12 lipca 1921 r. „za męstwo i osobistą odwagę okazane w walce z nieprzyjacielem w obronie Ojczyzny”.
  8. M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania Niepodległości”.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 19 z 12 grudnia 1929 roku, s. 365.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 1 z 18 stycznia 1933 roku, s. 1.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 192.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 16 z 11 czerwca 1927, s. 163.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 119.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 80 z 31 lipca 1925 roku, s. 442.
  15. CAW, sygn. I.120.1.125 s. 11.
  16. Szacherski 1968, s. 304, 311.
  17. Strzałkowski 1990, s. 787 wg autora pułkownik zmarł 28 listopada 1939 roku.
  18. Strzałkowski 1990, s. 787.
  19. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 2 z 1922 roku, s. 111.

Oceń: Stanisław Królicki

★★★★★
Średnia ocena:4.65 Liczba ocen:19