Adam Bilczewski

---

Życiorys

Adam Bilczewski uzyskał swoje wykształcenie na AGH w Krakowie, kończąc studia w 1956 roku, kiedy to otrzymał tytuł magistra inżyniera ceramika. Po ukończeniu edukacji, rozpoczął karierę zawodową w Centralnym Inspektoracie Standaryzacji, działającym w ramach Ministerstwa Handlu Zagranicznego w Gliwicach, gdzie spędził następne dziesięć lat swojego życia zawodowego. Później zajął się pracą na stanowisku adiunkta w Centralnym Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Przemysłu Izolacji Budowlanej „Izola”, gdzie uzyskał stopień doktora. W trakcie swojej kariery naukowej opublikował wiele artykułów w renomowanych czasopismach naukowo-technicznych oraz czynnie uczestniczył w działalności Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Budowlanego, gdzie również był współautorem wielojęzycznego słownika terminologii z tej dziedziny.

W 1977 roku Bilczewski przeszedł hospitalizację z powodu stanu przedzawałowego, a lekarze przewidywali, że jego powroty w wysokie góry mogą być niemożliwe. Dzięki jednak niezłomnej woli oraz intensywnej rehabilitacji, w 1979 roku zdobył szczyt Lhotse. Rok później, w 1980, wszedł w skład Zarządu Polskiego Związku Alpinizmu, pełniąc rolę przewodniczącego Komisji Sportowej, a w ostatnich latach swojej kadencji, zasiadał w fotelu wiceprezesa. W 1987 roku podjął decyzję o przekierowaniu swoich sił na działania literackie oraz szkoleniowe.

W ostatnich latach swojego życia borykał się z problemami zdrowotnymi związanymi z sercem, które wymagały stosowania leków, jednak nie ograniczało to jego działalności zawodowej. Zrezygnował z dotychczasowej pracy inżynierskiej, stając się szefem Centralnego Ośrodka Szkolenia „Betlejemka” zlokalizowanego na Hali Gąsienicowej. Niebawem, podczas zjazdu w Murzasichlu, poczuł się źle, zatrzymał motocykl, usiadł w pobliżu drogi i tam zmarł.

Jego śmierć odbiła się szerokim echem w środowisku górskim, o czym świadczą artykuły wspomnieniowe zamieszczone w czołowych czasopismach alpinistycznych, takich jak angielskie „Mountain” (nr 118) oraz japońskie „Iwa to Yuki” (nr 125). Uroczystości pogrzebowe zgromadziły ponad tysiąc osób, w tym przyjaciół, znajomych oraz kolegów, którzy przyszli oddać hołd zmarłemu. Adam Bilczewski spoczął na gliwickim Cmentarzu Lipowym.

Aktywności wysokogórskie

W 1952 roku, do wspaniałego świata taternictwa śląskiego wprowadził Adama Bilczewskiego jego starszy o dwa lata brat, Jacek. W 1956 roku zdobył certyfikat instruktora, co otworzyło mu drzwi do dalszego rozwoju w tej pasjonującej dziedzinie. Od 1952 do 1959 roku, Adam intensywnie wspinał się w malowniczych Tatrach, gdzie wsławił się przejściem m.in. wschodnich ścian Kościelca oraz Mięguszowieckiego Szczytu. Oprócz tego, jego umiejętności zaowocowały wspinaczką na drogi Łapińskiego i Paszuchy na Mnichu, a także na Kazalnicy Mięguszowieckiej oraz w Galerii Gankowej.

W zimowych miesiącach podjął się odważnych wyzwań, takich jak przejście północnej ściany Mięguszowieckiego Szczytu oraz grani Morskiego Oka. Niestety, w latach sześćdziesiątych XX wieku, z powodów rodzinnych i zobowiązań zawodowych, Adam musiał zakończyć mniej intensywną wspinaczkę. Jednakże, już w latach siedemdziesiątych, powrócił do zdobywania górskich szczytów, a w 1972 roku objął stanowisko prezesa Koła Gliwickiego Klubu Wysokogórskiego.

Rok 1971 był dla Bilczewskiego wyjątkowy, kiedy wziął udział w wyprawie do Andy Peruwiańskie. Następnie, w 1974 roku, pełnił rolę zastępcy kierownika wyprawy w subarktyczne góry Alaski i Kanady. Adam Bilczewski zorganizował oraz prowadził trzy udane ekspedycje na ośmiotysięczniki w Himalajach. W 1979 roku zdobył Lhotse północno-zachodnią ścianą, a w 1982 roku Makalu, dokonując pierwszego wejścia lewym żebrem zachodniej ściany, z poważnymi trudnościami.

Jego osiągnięcia nie kończą się na tym, ponieważ w zimie 1984-85 Adam uczestniczył w drugim zimowym wejściu na Dhaulagiri, które również było pierwszym wejściem w kalendarzowej zimie. Wtedy to na szczyt dotarli również Andrzej Czok oraz Jerzy Kukuczka.

Działalność literacka

W twórczości Adama Bilczewskiego istotną rolę odgrywają górskie przeżycia, które stają się fundamentem jego literackich dzieł. Książki nie są jedynie technicznymi relacjami, lecz pełne są postaci – przyjaciół z wypraw i wyjazdów, którzy doświadczają dramatu, a czasami doświadczają sytuacji wręcz groteskowych.

W jego narracji bohaterowie nie są postaciami nadludzkimi. Są to raczej zwyczajni ludzie, których pasja do gór prowadzi ich do niejednokrotnie heroicznych czynów oraz ekstremalnych wysiłków.

Bilczewski był jednym z pięciu autorów książki W górach Alaski i Kanady, w której jego teksty stanowią około połowy całości. W 1983 roku opublikował dzieło Lhotse czwarta góra Ziemi, a cztery lata później książkę Alpiniści, w której przybliża sylwetki swoich kolegów wspinaczy, ukazując ich w momentach, gdy zmagali się z krawędzią życia.

---

Oceń: Adam Bilczewski

---