Klasztor Klarysek od Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu w Kętach

Założenie klasztoru miało miejsce dzięki staraniom Matki Marii od Najświętszego Serca Jezusa, znanej też jako Walentyna Łempicka. 9 czerwca 1880 roku ksiądz biskup Albin Dunajewski, będący wówczas ordynariuszem archidiecezji krakowskiej, udzielił sromotnego pozwolenia na osiedlenie się sióstr w Kętach. W tym samym roku nabyto działkę z dawnym budynkiem poczty oraz przylegającym niewielkim domem.

Rok 1881 to czas rozpoczęcia prac budowlanych, które miały na celu przekształcenie i rozbudowę istniejących już obiektów, zgodnie z projektem inżyniera B. Margockiego z Poznania. Rozbudowano zagospodarowane przestrzenie oraz dobudowano drugie skrzydło klasztoru, co znacząco wpłynęło na jego architekturę.

Nieco później, 13 lipca 1885 roku, miała miejsce wyjątkowa chwila – ksiądz Piotr Semenenko, generał Zgromadzenia Księży Zmartwychwstańców, poświęcił oraz wmurował kamień węgielny pod konstrukcję klasztornej świątyni. 26 czerwca 1890 roku biskup Dunajewski poświęcił dzwon, który został ufundowany przez zakroczymskich kapucynów, a 13 grudnia 1892 roku proboszcz Kęt, ksiądz Maciej Warmuz, odprawił pierwszą mszę świętą w odnowionym kościele.

W dniu 10 września 1893 roku miała miejsce dalsza uroczystość, gdy ksiądz kardynał Albin Dunajewski dokonał konsekracji nowej świątyni i nadał jej wezwanie Trójcy Przenajświętszej. Pomimo licznych starań, kapucynkom nie udało się uzyskać zatwierdzenia zgromadzenia w Galicji przez władze ówczesne.

W obliczu groźby kasaty zakonu w 1907 roku, siostry postanowiły połączyć siły z zakonnicami Franciszkankami Najświętszego Sakramentu ze Lwowa, które dziś znane są jako Klaryski od Wieczystej Adoracji. 15 czerwca 1909 roku, Stolica Apostolska wyraziła zgodę na to połączenie, a 10 stycznia 1910 roku w Kętach podpisano akt unii, co doprowadziło do inkorporacji kapucinek do nowego zgromadzenia.

W kolejnych latach świątynia klasztorna została poddana przekształceniom, aby lepiej odpowiadać idei wieczystej adoracji Najświętszego Sakramentu. W tym celu usunięto fragment ściany za ołtarzem, a w centralnej części umieszczono Tron Eucharystyczny. W dniu 6 lutego 1910 roku biskup Anatol Nowak uroczyście wystawił Najświętszy Sakrament, co rozpoczęło niewzruszoną adorację Jezusa ukrytego w białej Hostii, która trwa do dzisiaj. 30 sierpnia 1913 roku klasztor w Kętach wprowadził klauzurę papieską, co podkreśliło jego status oraz znaczenie w Kościele.